सहिदप्रति (कविता)
हामीले सुखसास फेर्न नसके आफ्नै धरामा बसी नेपाली हिमशैलबाट हिउँको बन्दै नबन्दा मसी ।
हिन्दू धर्म चमेलिया स्वर दिँदै बग्दै नबग्दा सदा गङ्गालाल र धर्मभक्त मनमा आउन्न कैले मजा ।।
१
कोसीको जलले जगत् मुसुमुसू हाँस्दै नहाँस्दा अनि डाँफे कालिजसाथ भ्याकुर सबै नाँच्दै ननाँच्दा पनि । सेता चन्दनले सफा शिखरले बेची गएमा परै आत्मा चन्द र शुक्रराज जहिल्यै के हाँस्न सक्लान् बरै ।।
२
सीमासाँधहरू ढली दसगजा ऐय्या बचाऊ भनी खोज्लान् आश्रय सुक्क सुक्क दिलले रक्ताम्य न्यास्रा बनी । राता फूल फुली सुगन्ध घरमै छर्नै नसक्ने भए पुर्खाको मन हाँस्न सक्छ र कहाँ जम्मै विदेशै गए ।।

३
आफ्नै गुन्द्रुक झोलमा सँगसँगै मस्केर पत्नीपति खान्छन् भात भने सबै सहिदले आनन्द मान्लान् कति ! आत्मामा तिनकै दियो दिनदिनै बाले ससम्मानले मिल्ला शान्ति बुझौँ दिए धुन तिनै यो राष्ट्रको गानले ।।

४
भ्रष्टाचार लुछाचुँडी गरिरहे निर्लज्ज स्वार्थी बने आफ्नै लागि बनेर भ्रष्ट जहिल्यै खाल्डा नि आफैँ खने । प्राणाेत्सर्ग दिने सबै मनहरू धिक्कार्न थाल्छ्न् बुझौँ माघैमा नपुजी सभक्ति जहिल्यै सत्भावनाले पुजौँ ।।
५
तारा भै नभका जुगौँजुग कडा चम्की दियौ रोशनी धर्तीवीर बनी सदा लडिरह्यौ छाती दिएरै पनि । गोली बन्दुक नालको रस बुझ्यौ आहा भनेरै पियौ राणाशासन अन्त्य लक्षण खुसी नेपाल आमा दियौ ।।
६
धर्मानन्द भट्ट ढाकारा, लेकम गाउँपालिका -०२, दार्चुला । वि.सं. २०७५/१०/१५ गते राति ०२:१५ बजे ।